Naim Polat
|
Kime kalacak tahyurta ulaşmayan hayallerim.. Kime kalacak sanki,toprağa uzanan gölgelerim... Kime kalacak gün batarken sevinçlerim... Kime kalacak haaa kime......... Kime kalacak sanki o yağmurlu günler.. Ayrılamadığım doyumsuz buluşmalar.. Kime kalacak bu sevgim,gecelerim.hayallerim.. Yalnızdır dipleri şimdi suların.. Soğuk,karanlık ve ürpertici.. Köyümüze varmayan su sesleri.. Uyutur belki yıldızları.. Yosun tutmuş taşların üstündeki sevdalarım.. Göğsümde heyecenla taşıdığım umutlarım.. Kime kalacak yaaaaaaaa kimeeeee... Birileri bana anlatsa.. Belki,o zaman her şey aydınlanacak içimde... Belkide;kime kalırsa kalsınlar başlayacak.. Bu yorgun bedenimde.. Naim Polat NİYETLİYİM BÜYÜMEMEYE BEN,hiç büyümedim öyle bilin BEN,hala çocuğum Çocuk gibi kalmaya,niyetliyim büyümemeye... Bakmayın acı acı gülüşlerime... Bırakın bakmayın kaşlarımın çatık oluşuna... BEN,hala çocuğum,niyetliyim büyümemeye. BEN,ben hala........... Annemin kucağında,babamın şefkatinde.. Hiç büyümedim,niyetliyim büyümemeye... Korkma güzelim korkma.. BEN,seninle yaşadığım o köyün. O sisli toprakların çocuğuyum işte. Büyümüyorum niyetim... Çocuk kalmak,çocukluğumu yeniden yaşamak! |
Bırakında kendi dünyama dalayım
|
Önce, sevgiyle almıştım seni içime,
Sonra, işledim yavaş yavaş kalbime.. Şimdi sökmek istesem mümkün değil! Çift dikiş atmışım seni içime.. Lakin; yavaş yavaş sökeceğim kalbimden. Çünkü devamı yok aynı renk ipliğinden. Belki izi kalacak kalbimde.. Ama değiştireceğim başka renklerle, Bir gün içimdeki sevgi panosu biterse; Her tarafı işlenmiş aynı renk deseniyle, O zaman hissedeceğim sevmeyi.. Eger başaramazsam bu işlemeyi.. Denemeyeceğim artık; Başka renk, Başka desen, Başka işleme.. Birkaç kere daha dayanamaz... Bu kalbim sökülüp dikilmeye.... Bırakırım artık çekilsin bir köşeye.. Biçimsiz bir kumaş parçası gibi.. Bırakılır bir çekmeceye.. Kimbilir! Belki birgün yine devam ederim.. Sevgi panosunu işlemeye... ------------------------------------------------------- SARMADI BENİ BU DÜNYA
Çimenin yeşilinde Güneşin ışıkları oynar Denizin mavisinde Köpükten balonlar Bana ne lazım Neden oluyor bunlar Hiçbirşey beni coşturamadı İnsanların sesi......... Gözlerinin rengi,boyu,bosu.. Daha nice güzelliği katar! Hiçbirşeyi sevmedim İnsanları sevdiğim kadar Onlarla sevindim dünyaya geldiğime Acımadım hiç emeğime Herşey tozpembeydi bana Hep yabancı oldum doğaya İnsanı sevmek varken SARMADI BENİ BU DÜNYA Ne beni nede insanları Kimseyi dünyalı olarak görmedim Göremedim,göremezdim Hep çünküler zorladı beynimi Çünküleri çözmek bana mı mahsustu sanki! Hep yabancı oldum,ürperdim İnsanlar varken sarmadı beni bu dünya Bu dünyanın ne taşı ne toprağı Nede doğanın allı pullu renkleri Tek düşündüğüm şey SEVGİYDİ SAYGIYDI ama herşey toz pembeydi bana Onlardı hep içimdekiler O gözler,o yüzler,o doyumsuz gülüşler O anlatılmaz nice güzellikler Artık anlıyorum dünyayı Anlamaya çalışıyorum İnsanlar varken bana ne lazım ötekiler... |
|
|
|
|
|
