tahyurt dağlarına çıksam
başımı taştan taşa vursam
çiğdem yerine gül toplasam
güler misin ağlar mısın

senin için tahyurtta aç kalsam
gökte uçan kuşa adını ansam
tahyurt yollarına doğru koşsam
güler misin ağlar mısın

yazar kürşat yılmaz

kaşlarının karasına
şahin gibi bakışlarına
bilezikleri takışına
kurban olam sivaslım

yanağındaki gamzene
sinirlenince dudağını bükmene
elinde bagrac ile suya gitmene
kurban olam sivaslım

kürşat deyi seslenmene
saçlarını tek tek örmene
madımağı damda kurutmana
kurban olurum sivaslım
kürşat yılmaz

sivas dağlarında gezdiğim
sevdiğim için çiçekler ektiğim
yalan dünyanın kahrını çektiğim
boşunaymış

efkarlandığımda of çektiğim
şerefsizlere boyun eğdiğim
sofrada kuru ekmek yediğim
boşunaymış

kürşatı övmediğim
onu bir türlü sevmediğim
uğruna ölmek istemediğim
boşunaymış

kürşat yılmaz

kaşları var kara
içerime açtı yara
bulunmaz derdime deva
sivaslı güzel

kış gelir üşümesin ellerin
türkü söylesin bülbül sesin
seni gören muradına ersin
sivaslı güzel

kürşat artık sana bakmasın
hiç derdin olmasın
gözlerinden yaş akmasın
sivaslı güzel

mecnun gibi gezer oldum
kerem gibi yanar oldum
her gün seni sayıklar oldum
istediğin oldumu yar

elaleme maskara oldum
deli gibi davranır oldum
ben beni unutur oldum
istediğin oldumu yar

çocuklar güldü halime
ateş düştü birden tenime
aşk mızrağı saplandı döşüme
istediğin oldumu yar
tahyurtlu kürşat yılmaz